نور ملک ای ملک به نام تو درست

دور فلک ای ملک به دام تو درست

در جهان عین الکمالست آفت ملک و ملک

باد ملک تو مصون از آفت عین الکمال

ناصر دین خسرو مشرق ملک سنجر که ملک

یافت میراث از ملک سلطانُ از الب ارسلان

رونق ملک ملک شاه و نظام الملک رفت

کو ملکشه گو بیا اکنون نظام ملک بین

تا بدین گیتی نام ملک و ملک بود

از سرای تو نخواهد گشت این ملک زوال

چون تو ندید هیچ ملک ملک در جهان

زیبد که باشد از تو همه افتخار ملک

در ملک زاد اول و با ملک شد بزرگ

وانگاه باز ملک بدو شد بزرگوار

ای ملک ستانی که به جز ملک سپاری

با تو ندهد فایده یک ملک ستان را

با گنج عشق مخزن قارون به پولکی

با ملک فقر ملک سلیمان به نیم جو

تویی زمین و زمان را بزرگوارْ مَلِک

مباد بی تو ملک را زمین و ملک زمان