نه هستی از نفسهایم شمار ناله می گیرد
عدم هم از غبار من هم عیار ناله می گیرد
نمی دانم دل آزرده ام یا شو ق مایوسم
که هرجا می روم راهم غبار ناله می گیرد
بم و زیر دگر دارد نوای ساز مشتاقان
نفس دزدیدن اینجا اختصار ناله می گیرد
عرق گل کرده ام از شرم مطلب لیک استغنا
همان چون موج اشکم آبیار ناله می گیرد
نینگیزد چرا دود از سپند ناتوان من
نیستانها در آتش خار خار ناله می گیرد
اگر مطلق عنان گردد سپاه اضطراب دل
دو عالم شوخی یک نی سوار ناله می گیرد
ادب هرچند محو سرمه گرداند غبارم را
جنون شوق راه انتظار ناله می گیرد
فنا مشکل که گردد پرده دار ناکسیهایم
خس من آتش از رنگ بهار ناله می گیرد
شکست ساز هم آهنگها دارد در این محفل
چوکامل شد خموشی اشتهار ناله می گیرد
نمی دانم که را گم کرده است آغوش امیدم
که حسرت عالمی را در کنار ناله می گیرد
ز خاکسترگذشت افسانهٔ داغ سپند من
هنوزم آرزو شمع مزار ناله می گیرد
فلکتازی ست بیدل ترک وضع خویشتن داری
که هرکس رفت از خود اعتبار ناله می گیرد
