آشوب شهر طلعت زیبای او بود
زنجیر عقل جعد چلیپای او بود
ما و دلی که خسته تیر بلای عشق
ما و سری که بر سر سودای او بود
بالای او مرا به بلا کرد مبتلا
یعنی بلا نتیجهٔ بالای او بود
بر خاک پای ماه من ار سر نسوده مهر
پس چارمین سپهر چرا جای او بود
هشیاریش محال بود روز رستخیز
هر کس که مست نرگس شهلای او بود
روزی که پاره می شود از هم طناب عمر
امید من به زلف سمن سای او بود
هر سر سزای افسر زرین نمی شود
الا سری که خاک کف پای او بود
هر جا حدیث چشمه کوثر شنیده ای
افسانه ای ز لعل شکرخای او بود
هر انجمن که جلوهٔ فردوس دیده ای
دیباچه ای ز روی دل آرای او بود
دانی قیامت از چه ندارد سر قیام
در انتظار قامت رعنای او بود
شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک
خورشید یک فروغ ز سیمای او بود
