نه فخر می دمد اینجا نه ننگ می بارد
بر این نشان که تو داری خدنگ می بارد
فریب ابر کرم خورده ای از این غافل
که قطره قطره همان چشم تنگ می بارد
دگر چه چاره به جز خامشی که همچو حباب
بر آبگینهٔ ما آه سنگ می بارد
وداع فرصت برق و شرار خرمن کن
به مزرعی که شتاب از درنگ می بارد
بهار این چمن از بسکه وحشت اندودست
ز داغ لاله جنون پلنگ می بارد
به پرسش دل چاک که سوده ای ناخن
که رنگ خون بهارت ز چنگ می بارد؟
به حیرتم که نگاه از چه حیرت آب دهم
ز خار وگل همه حسن فرنگ می بارد
دل شکسته خمستان یاد نرگس کیست
که اشکم از مژه ساغر به چنگ می بارد
مخور فریب مروت ز چرخ مینارنگ
که جای باده از این شیشه سنگ می بارد
ز آبیاری کشت حسد تبرا کن
که خون عافیت از ساز جنگ می بارد
خطاست تهمت جرات به عجز ما بستن
هزار آبله بر پای لنگ می بارد
مخواه غیر توهم ز اغنیا بیدل
که ابر مزرع این قوم بنگ می بارد
