خلافِ عهد مکن گر سرِ وفاداری
که گر خلاف کنی قصدِ جانِ ما داری
چه غصّه ها ز تو و قصّه ها که من دارم
دریغ اگر بنشینی و ماجرا داری
دمی زمانی روزی شبی چه می گویی
ندانمت سر این قصه کی کجا داری
هوایِ عشقِ توام در سرست و می دانم
کنم هر آینه سر در سرِ هوا داری
ترحّمی کن و خیری به جایِ من جانا
که من مریضم و تو شربتِ شفا داری
قیامتی دگرست این که سروِ قدّ ِ ترا
خوش آمده ست کمربندی و قبا داری
دو چشمِ مستِ تو یک لحظه هوش یار نی اند
معیّن است که در سر چه فتنه ها داری
نه زور دارم و نه زر نزاری و زاری
روا بود که بدین زاری ام روا داری