عالمی در بادیه مهر تو سرگردان شدند
تا که یابد بر در کعبه قبولت بردبار
«دل باغ تو شد پاک ببر زان که درین دل
یا زحمت ما گنجد و یا نقش خیالت
جان نیز بنزد تو فرستیم بدین شکر
صد جان نکند آنچه کند بوی وصالت»
ناگاه بدان لاله رخان دادم دل
او بود سزای دل از آن دادم دل
