و ما عهدی بحب تراب ارض
و لکن ما یحلّ به الحبیب
و لو بید الحبیب سقیت سما
لکان السم من یده یطیب
و ان دما اجریته لک شاکر
و ان فؤادا رعته لک جامد
یار هم آخر بشرط عشق درآید
رنج من از عاشقیش هم بسر آید
کی خندد اندر روی من بخت من از میدان تو
کی خیمه از صحراء جانم برکند هجران تو
تا کی روم بر بوی تو در کوی جست و جوی تو
با مهر و گفت و گوی تو از هر سویی جویان تو
