وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ (۲) رویهاست آن روز فرو شکسته از خواری.

عامِلَةٌ ناصِبَةٌ (۳) درین جهان کار کنندگان و رنجوران.

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ (۸) رویهاست آن روز بناز.

لِسَعْیِها راضِیَةٌ (۹) کردار خویش را پسندگار.

فِیها عَیْنٌ جارِیَةٌ (۱۲) در آن بهشت چشمه های روان.

وَ أَکْوابٌ مَوْضُوعَةٌ (۱۴) و پیرایه های شراب نهاده.

فِیها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (۱۳) در آن تختها است بلند برداشته.

وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ (۱۵) و بالشها نهاده بر رسته.

لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ (۲۲) تو بر دشمنان برگماشته ای، دسترس دار نیستی.

فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَکْبَرَ (۲۴) عذاب کند اللَّه او را بعذاب مهین.

إِلَّا مَنْ تَوَلَّی وَ کَفَرَ (۲۳) لکن هر که برگردد و بنگرود.

إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ (۲۵) با ماست بازگشت ایشان.