بنگر که کهٔ و از کجا آمدهٔ

میدان که چه میکنی کجا خواهی رفت

گر از پیِ شهوت و هوا خواهی رفت

از من خبرت که بی نوا خواهی رفت

اِذَا ذُکِرَت فَاحَ النَّدِیُّ بِذِکرِهَا

کَمَا فَاحَ اَذکَی النَّدِمِن وَهَجِ الجَمرِ

فَیَالَکَ مِن فَتحٍ غَدَا زِینَهَٔ العُلَی

وَ وَاسِطَهَٔ الدُّنیَا و فَائِدَهَٔ العُمرِ

تَبَلَّجَتِ الأَیَّامُ عَن غُرَّهِٔ الدَّهرِ

وَ حَلَّت بِاَهلِ البَغیِ قَاصِمَهُٔ الظَّهرِ

قَالُوا اِذَا جَمَلٌ حَانَت مَنِیَّتُهُ

اَطَاف بِالبِئرِ حَتَّی یَهلِکَ الجَمَلُ

عَبَالَهُٔ عُنقِ اللَّیثِ مِن اَجلِ اَنَّهُ

اِذَا مَادَهَاهُ الخَطبُ قَامَ بِنَفسِهِ

تَضِیقُ بِهِ البَیدَاءُ مِن قَبلِ نَشرِهِ

وَ مَا فُضَّ بَالبَیداءِ عَنهُ خِتَامُ

وَ رُبَّ جَوَابٍ عَن کِتَابٍ بَعَثتَهُ

وَ عُنوَانُهُ لِلنَّاظِرِینَ قَتَامُ

وَ الدَّهرُ یَعکِسُ آمَالِی وَ یُقنِعُنِی

مِنَ الغَنِیمَهِٔ بَعدَ الکَدِّ بِالقَفَلِ