ای قوم ازین سرای حوادث گذر کنید
خیزید و سوی عالم علوی سفر کنید
سر زلف عروسان را چو برگ نسترن یابی
رخ گلبرگ شاهان را چو شاخ زعفران بینی
سر الب ارسلان دیدی ز رفعت رفته بر گردون
به مرو آتا کنون در گل تن الب ارسلان بینی
تمتّع من حبیبک بالوداع
فما بعد الوداع من اجتماع