فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (۵۵).
فِیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ، در آن فراشها کنیزکان اند فرو داشته چشمان.
آیا این شعر را می پسندید؟
tَfِأَdِّ Hghءِ vَfِّ;ُlh jُ;َbِّfhkِ (۵۵).
tِdiِkَّ rhwِvhjُ hgxَّvْtِ، nv Hk tvhaih ;kdc;hk hkn tv, nhaji ]alhk.